Het tweede kind syndroom

Kort geleden vroeg iemand aan mij of Suze al zindelijk is. Mijn antwoord: "hahaha, nee!". Ik vond het een grappige vraag, maar aan haar gezicht te zien bedoelde ze het serieus. Oops.

Als deze mevrouw dit pak hem beet 2 jaar terug had gevraagd, toen Finn zo oud was als Suze nu is, had ik hierop echt niet hetzelfde gereageerd. Toen had ik nog last van 'eerste kind syndroom', ook wel 'streskip' genoemd. Bij Finn is het namelijk als volgt gegaan:

Toen hij bijna 2 jaar was besloot ik dat hij maar eens zindelijk moest worden. Nou ja, eigenlijk had ik dat helemaal niet zelf besloten. Ik kreeg namelijk zo vaak de vraag of wij al bezig waren hem zindelijk te maken dat ik lichtelijk de sociale druk voelde om hier aan te beginnen.

Ik heb me helemaal verdiept in het zindelijk worden en wat je als ouders dan moet doen. Ik besloot te gaan werken met een zelfgemaakte poster (klinkt mooier dan dat hij was hoor, want ik kan heus niet knutselen). Op deze poster moest hij een weg afleggen. Elke keer als hij op het potje plaste kreeg hij een sticker. Had hij de hele weg vol geplakt met stickers, kreeg hij een cadeautje.

Nou, dat vond Finn machtig mooi. Maar gehaaid als dat kleine mannetje was, ging hij VET vaak naar de w.c. Er kwamen dan drie druppeltjes uit, die hij met veel moeite eruit perste. Want ja, dan kreeg hij weer een sticker. Dus ik denk, binnen 4 dagen, had hij zijn straatje vol met stickers. Meneer kreeg zijn cadeau en daarna peinsde hij er niet over om op de w.c. te gaan plassen. Heel veel moeite, maar geen resultaat.

Omdat ik al moe was bij de gedachte, nog een poster te maken. Heb ik het even gelaten voor wat het was ( met even bedoel ik een heel jaar. Ja ik weet het, zeg maar niks). Natuurlijk ging hij af en toe naar de w.c.. Maar zindelijk kon je het niet noemen.

Toen, een paar dagen na zijn 3e verjaardag, stond Finn op en zei hij: "vandaag wil ik geen luier meer om mama, nooit meer eigenlijk". "Finn, dan moet je vanaf nu op de w.c. plassen ". Ik kreeg een : "jaaahaa " en vanaf die dag was hij zindelijk.

En nu is elk kind anders, en doet elke moeder het op een andere manier, maar aan zindelijkheidstraining begin ik nog niet bij Suze. Relax, het komt vanzelf is mijn motto. Ook wel "tweede kind syndroom" genoemd.