Jaren droom ik er al van. Elke keer als ik iemand zie die het super goed kan. Het klinkt prachtig en ziet er ook nog eens super gaaf uit. Het is een soort magie. Het straalt rust uit, heel ontspannend lijkt mij.
En dan heb ik het dus over piano spelen.
Dus, afgelopen januari heb ik een piano gekocht (lekker rigoureus). Nu ben ik op de helft dacht ik. Staat ook zo mooi in het interieur. Oh ja, nu nog leren hoe te spelen. En geloof me, ik dacht echt niet dat het makkelijk zou worden.
Ik ging YouTube filmpjes kijken, het proberen na te spelen.
Het doel was dit:
https://youtu.be/Uffjii1hXzU
(Luister dit nummer even af, te mooi om weg te klikken!)
De realiteit was dit:
https://youtu.be/WmvgNmzzWM8
Tja, hoe kan je dan beter worden? Pianolessen. Na een zomer wachten was het dan zo ver, de eerste pianoles. Ik neem je even mee in mijn gedachten tijdens die les:
- Volgens mij ben ik zenuwachtig.
- Ja ik ben zenuwachtig.
- Mijn handen trillen, da's dus mooi onhandig.
- Wat zal hij wel niet denken? "Weer zo'n iemand die denkt, doe ik wel even"?
- Is niet zo.
- Zou hij denken dat ik een hopeloos geval ben?
- Ja die blik. Zie je, wordt niks.
- Jaweheeel, spelen nou.
- PLING. Oeh, verkeerde noot.
- Een E. Aanslaan? Ja hoor, dat kan ik (niet, waar zat ie ook alweer?!)
- Waarom wil mijn hoofd wel maar handen niet.
- Thuis ging het beter.
- PING, weeeeer de verkeerde noot.
- Aaaargggghh!
Inmiddels zijn we bij de vierde les aangekomen. Ik had een liedje ingestudeerd. Kostte mij een week. Een week. Elke dag geoefend. Manlief slaat een zucht als ik het nummer weer inzet, en de kinderen vragen of ik misschien met koptelefoon op wil spelen. Tsss. Ze snappen mijn kunsten gewoon niet.
Maar in de les laat ik hem horen aan de docent. Trots speel ik hem (bijna) foutloos. Hij zegt: " Ja, prima. Volgende nummer".
Volgende nummer?! Ik denk; nee, nee, zo snel gaan we niet verder, meneer! Heb er een week op geoefend hoor! Maar zo zeg ik het niet, al ziet hij geloof ik wel de teleurstelling. Hij stelt voor dat ik best nog een keer het liedje mag spelen. Ik lach en zeg: " nee hoor" en ga door naar het volgende nummer. Jullie begrijpen natuurlijk wel, thuis heb ik hem nog tien keer gespeeld. Duh...
Ooh, en piano docent? Dikke kans dat je dit leest... Ik wil even zeggen, ik geef niet op hoor. Jij ook niet dan hè ;)
