Werkende moeder/ vrouw/ vriendin/ dochter

Zeven hele dagen vrij. Heel fijn. Ik heb nu besloten ook echt vrij te zijn. Geen mailtjes checken, geen nieuwsgierige appjes naar collega's, geen telefoontjes. Gewoon vrij. Genieten van mijn gezin, de kerstdagen. Ik heb zelfs besloten aanstaande woensdag naar een yoga les te gaan (besluit is er, nu nog gaan hè. Maar doe ik heus wel, beetje vertrouwen).

De laatste tijd heb ik veel gewerkt, en dat is niet erg. Ik vind namelijk mijn werk erg leuk. Maar het is ook pittig dat te combineren met een gezin. De laatste paar weken gaat dat niet heel soepel. Ik wil veel, maar kwam er achter dat er maar 24 uur in een dag zit, en dan slaap ik ook nog graag 8 uur. Niet minder, want dan word ik een monster. Vraag maar aan de kinderen. En aan mijn man. Vroeg op staan is al helemaal niet mijn ding. Maar helaas, Finn zijn school begint om half 9. Jammer, half 10 was beter geweest. Veel beter. Ik dwaal weer eens af.

Ook zoiets, mijn concentratie. Ver te zoeken. Lekker chaotisch ook. Heb ik wel eens verteld hoe ik mijn huishouden doe? Vast niet, want ik weet dat zelf ook nog steeds niet. Vaak ik begin ik in de keuken. Ik begin het aanrecht schoon te maken, daar vind ik dan een speelgoedje, die leg ik weg in de speelgoedkist. Maar die zit overvol, misschien handig om op te ruimen, ja, dat ga ik doen. Maar ergens vind ik dan een verdwaalde sok. Dus die breng ik even naar boven. Daar kom ik achter dat de wasmand wel heel erg vol zit, dus hup, een was er in. Bij de wasmachine ligt een stapel was, die moet worden opgevouwen. Dat ook maar even doen dan. Dan kom ik lichtelijk bezweet beneden, en zie ik een smerige keuken en een half opgeruimde speelgoedkist. Kak. Goed bezig, Marloes.

Maar even terug naar het vrij zijn. Ik wil genieten, er zijn voor mijn kinderen, vakantie vieren en misschien het huishouden weer een beetje op orde brengen. Maar vooral wil ik deze dagen mezelf weer opladen.

Ik vraag mij wel eens af hoe die andere moeders dit doen. Werken en een gezin hebben. Hebben zij hier nou ook moeite mee? Of zitten zij ook stiekem chocolade te eten in de gangkast omdat het even niet gaat. Omdat de kinderen weer ruzie hebben en je tegelijkertijd een mailtje wil schrijven voor je werk. Of met een collega belt, terwijl de kinderen de snoepkast plunderen. Of Suze, die juist dan bedenkt om ALLE flapjes uit het Gonnie boekje te scheuren (waargebeurd, zie foto).

De eerste stap naar een ontspannen week is gezet, ik heb een blogje geschreven. Met hopelijk veel reacties van moeders die het herkennen. Of niet. Dan neem ik nog wat meer chocolade. Ach, wie hou ik voor de gek. Die chocolade reep ziet de zonsopgang niet.